Van gezond naar ongezond

Vorige week heb ik vier dagen plat gelegen met buikgriep. Naar het plafond staren was ik algauw zat dus ik heb mijn tijd uitgezeten met Netflix. Daar ontdekte ik de serie ‘Bringing sexy back’. Een Australisch programma waarin mensen met serieus overgewicht/obesitas worden gestimuleerd om af te vallen. Wat het interessant maakt, is dat ze foto’s laten zien van hoe de deelnemers eruit zagen voordat het ‘mis’ ging. Soms zat daar maar 2 jaar tussen! 40 kilo aankomen in 2 jaar, dat is echt heel veel.

Problemen en emoties wegeten

Stuk voor stuk geven de kandidaten aan dat ze in een soort slaapstand zijn gekomen. Ze zijn steeds meer en ongezonder gaan eten. Comfortfood bestaande uit gefabriceerd en/of gefrituurd voedsel. De uitdagingen die het leven te bieden heeft, niet meer aangaan maar wegeten. En dan gefrustreerd raken over het aankomen en niet meer in de spiegel kijken. Probleemontwijkend gedrag, ‘dat wat ik niet zie, is er ook niet’. Maar het probleem is er wel want ze kunnen niet meer met de kinderen spelen, zijn continu moe en ze voelen zich depressief en ongelukkig. En gaan daardoor weer eten om dat gevoel maar niet te voelen.

Durven voelen

Ik snap het wel. Durven voelen is ook een stap. Je problemen onder ogen komen vergt ook moed. En er vervolgens actief mee aan de slag gaan vraagt zonodig nog meer. Mensen die zichzelf niet recht in de spiegel aan durven te kijken, zichzelf de nodige schop onder de kont kunnen geven, zullen (onhandige) strategieën bedenken om daarmee om te gaan. Roken, drinken, drugs, anderen omlaag halen of veel gaan eten. Het valt allemaal in dezelfde categorie. Ontwijken van datgeen dat om aandacht vraagt maar zo moeilijk is.

De harde waarheid

Het mooie in Bringing sexy back is dat hun coach (sexy Cameron ;-)) ze confronteert. Met de spiegel, met hun gewicht en levensgevaarlijke vetpercentage, met de hoeveelheid ongezond eten in de kastjes en uiteindelijk met de emotionele ballast die ze niet durven aan te gaan. Je ziet mensen opbloeien door de confrontatie aan te gaan, vervolgens een doel te stellen en een actieplan te maken. Daarna is het afzien. De eerste weken elke dag, maar na verloop van tijd wordt de ballast (letterlijk) minder en wordt de weg naar het doel makkelijker.

Van casanova naar tonnetje rond en weer terug

Eén van de mannelijke deelnemers was ooit een casanova om te zien, maar had zich in paar jaar tijd tonnetje rond gegeten. Wat aan hem vrat was het slechte contact met zijn vader. Coach Cameron stuurde hem overzees naar zijn vader om te praten. Dat ene gesprek werd een kentering in zijn leven! Hij durfde zijn hart te luchten en zich uit te spreken naar zijn vader. Hij durfde te zeggen dat hij liefde miste. Liefde die hij zo hard nodig had. En als bonus reageerde zijn vader emotioneel en liefdevol. Er was een last van hun beider schouders gevallen. De uitdagingen die hij daarna nog aan moest gaan, gingen hem een stuk makkelijker af. Hij voelde zich opgelucht. En geliefd. Hij hoefde de negatieve emoties  niet meer weg te eten.

Transformaties zijn inspirerend

Dit soort programma’s vind ik zo nu en dan heerlijk om naar te kijken. De transformatie die mensen zowel lichamelijk als mentaal doormaken is gigantisch. En het begint allemaal bij een simpele stap. En zo geldt het voor het candidadieet of welk dieet of welke uitdaging er voor je ligt dan ook. Bepaal je doel, zet de route uit en zet de eerste stap. En ja, het gaat je bloed, zweet en trainen kosten, maar je weet waar je het voor doet. Toch?