Geen artrose, wel ontstekingen

Geen artrose, geen diagnose

Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: het kost me moeite om dit stuk te schrijven. Letterlijk! Door de pijn in mijn polsen en vingers is het typen van dit stuk geen pretje. Maar ik doe het toch om jullie op de hoogte te houden, mijn gedachten te ordenen en een soort van plan van aanpak te maken.

Zoals ik in mijn vorige blog schreef word ik momenteel onderzocht door het LUMC. Zij hebben geconstateerd dat ik dus écht géén artrose heb. Ik benadruk het zo omdat ik al zes jaar met de wetenschap leef dat ik het wel heb.

Behoorlijk ‘breaking news’ dus!

Op de röntgenfoto’s zien mijn gewrichten er gewoon normaal uit. Supergoed nieuws dus! Heb blijkbaar niet zo’n krakkemikkig skelet als wat ik dacht! 😉 Daar komt wel ook gelijk een keerzijde aan, want mijn rugklachten worden terzijde geschoven. ‘Diagnose onbekend’. Het blijkt dat er vele duizenden mensen in Nederland zijn met rugpijn en die geen oorzaak kunnen achterhalen. Tot die groep behoor ik nu ook. Voor nu laat ik het even rusten. Mijn polsen vragen urgentere aandacht!

 Wel ontstekingen in polsen

Maar dan. Door middel van een echo zijn er ontstekingen in mijn polsen geconstateerd. Dat is dus al een duidelijke aanwijzing voor de aanhoudende steken die ik voel. Ik realiseer me nu pas echt hoe vaak je je handen gebruikt en dus nodig hebt! Ongekend vaak!

Het is nog niet bekend wat nou de oorzaak van die ontstekingen is. Soms zwelt ineens een vinger op en is amper te gebruiken en een paar dagen later is dat weer weg. Er is meer onderzoek nodig om de puzzel compleet te maken. Bijvoorbeeld antwoorden vinden op de vragen als hoe reageer ik op medicatie? Zijn er andere ontstekingswaarden in mijn bloed te vinden? Zijn er personen met soortgelijke klachten?

Dat zijn vragen waar we de komende weken een antwoord op proberen te krijgen. Tot die tijd is het m’n kop omhoog houden en doorgaan. Ik vind de medicijnen pittig en probeer niet teveel na te denken over hoeveel troep ik het vind. Het is kiezen tussen twee kwaden. Het is megapijn en niets meer kunnen of pijn en nog wel wat kunnen. Want helaas merk ik nog geen volledige reductie van de pijn.

 Voeding tegen ontstekingen

Tijdens het gesprek met de arts heb ik trouwens het boek Gewrichten en Voeding (zie onderaan deze blog) op tafel gelegd en gevraagd hoe het ziekenhuis tegenover de invloed van voeding op ontstekingen staat. De arts gaf eerlijk aan dat er door hen nog weinig onderzoek naar is gedaan. Het enige dat hij uit de praktijk hoort is dat patiënten verbeteringen in hun klachten opmerken wanneer ze suiker schrappen uit hun dieet. AHA, dacht mijn brein meteen. Een aanknopingspunt. Iets waar ik zelf mee aan de slag kan en wil. Iets waar ik al jaren mee bezig ben, maar dan vanwege candida. Geen onbekend terrein dus dat suikervrije eten! Ik ben me gelijk verder aan het verdiepen in voeding die ontstekingsremmende eigenschappen heeft zodat ik dat ook kan toevoegen aan mijn dieet.

 Mediterraans dieet tegen ontstekingen

Vanuit mijn omgeving heb ik al diverse voedingstips gekregen. Zo zweert Maarten bij het vleesdieet. Daarbij eet je dus alleen maar vlees. Ik heb heel meatheals.com gelezen en zou bijna overstag zijn gegaan door alle lyrische reacties. Maar wanneer ik feitelijk ga kijken naar wat ontstekingen bevordert en juist afremt, heb ik besloten om mijn voedingspatroon gewoon divers en gezond te houden.

Tot nu toe heb ik gevonden dat het Mediterraans dieet erg goed is voor een mens. Met dieet bedoel ik vooral voedingswijze, leefwijze. Veel vers fruit en verse groente, weinig brood, veel salades, olijfolie en vis, met mate vlees. Heb afgelopen week gelijk al voor twee dagen een salade met quinoa gemaakt. En ik denk dat mealpreppen het toverwoord wordt voor de komende tijd!

 Leven met de dag

Voor nu heb ik wel weer even genoeg getypt en gun ik mijn handen weer even rust. Per dag maar bekijken hoe het gaat. Keuzes maken die goed voor me zijn. Zo heb ik laatst de boodschappenkar van AH maar een nachtje in de tuin laten staan. Super tokkie natuurlijk, maar ik was ’s avonds te uitgeblust om hem terug te brengen. Tokkie of niet, ik heb daarmee voor mezelf gekozen en dat voelt goed. Leven met de dag dus!