Morgen begin ik echt

Een zin die ik regelmatig gedacht hebt omdat ik onbewust wel weet wat er aan de hand is.
Candida maakt mijn leven momenteel in 2012 zuur en vaag en als ik twee weken suikervrij eet, overheerst het gevoel van suiker moeten eten. Met alle gevolgen van dien. Maar nu is de maat echt vol. Loop al weer een paar jaar te kwakkelen met mijn gezondheid en niemand kan er de vinger op leggen.

Onophoudelijke jeuk

Op de lijst van candida symptomen scoor 9 op 10. De druppel die voor mij de emmer doet overlopen is bijna onophoudelijke jeuk aan mijn huid. Netelroos, constateerde de dokter. Voor twee weken pillen mee dan zou het wel weg moeten zijn. Na twee weken was de jeuk met bijkomende opzwelling van de huid er nog steeds. Inmiddels had ik mij zelf al verdiept in netelroos en de oorzaken. Je moet namelijk weten dat ik niet van medicijnen houd. Die nemen de symptomen dan misschien wel weg, maar niet altijd de oorzaak. Ik kijk zelf liever naar de oorzaak. Toen ik bij mogelijke oorzaken van netelroos candida tegen kwam wist ik eigenlijk alles wat ik stiekem allang wist.

Mijn huisarts wilde niets van candida weten

Mijn huisarts wilde niets van candida weten. Die zei dat candida een hype is geweest, dat je van dat dieet ondervoed raakt en dat je tanden ervan uitvallen. Sterker nog, ik kreeg anti-depressiva voorgeschreven omdat de netelroos (uticaria) door stress zou komen. Opvallend detail: in de bijsluiter van deze pillen stond als mogelijke bijwerking netelroos (uticaria) vermeld. Snap jij het nog?

Ik wil zo graag ‘normaal’ eten

Het moment waarop ik zelf ontdekte dat candida de boosdoener is werd ik eerlijk gezegd best emotioneel. Zo’n zeven jaar geleden heeft een orthomoleculair therapeut dit al bij mij vastgesteld (toen ik de nauwelijks  meer de trap kon opkomen, ik mijn baan heb opgezegd en van de dokter kreeg te horen dat ik het chronisch vermoeidheidssyndroom zou hebben en daar maar mee zou moeten leren leven). Ik heb toen 9 maanden geheel suiker- gist- en additieven vrij geleefd en voelde me super. Enkele momenten van zwakte slingerde mij echter weer terug in de suikerwereld. Een wereld van onwetendheid en onrust. Ik kan je niet precies vertellen waarom, maar ik ben daarin blijven hangen. Misschien omdat ik zo graag ‘normaal’ wil zijn. Als ik geen zin heb om te koken, ‘gewoon’ een kant en klaar maaltijd kan pakken en gebruik wil maken van alle voorverpakte koekjes en snoepjes die ons met de paplepel worden ingegoten. Vooral misschien omdat ik niet ‘moeilijk’ wil doen over eten.

Ik zou een kookboek moeten maken

Regelmatig is de gedachte ‘ik moet een kookboek’ maken door me heen geschoten. Een kookboek voor mezelf, waar allerlei recepten in staan die ik lekker vind en makkelijk om te koken. Die ik dan zou kunnen gebruiken op de momenten dat ik echt niet meer weet wat ik moet maken of eten. Want geloof me, die momenten zullen weer vaak de kop op gaan steken. Ondanks dat er zoveel keus is uit voedingsmiddelen die ik wel mag, zal ik als een soort zombie op de bank zitten en het allemaal niet meer weten of kunnen overzien. Helaas is het boek er nooit (of nog niet?) van gekomen. (8 jaar later is het boek er dan echt gekomen! Twee e-books boordevol tips en recepten, check ze hier!)

Dan maar een blog

Het is mijn moeder die mij er nu op attent maakt om een blog bij te houden. Voor mezelf, maar ook  voor anderen. Want altijd roep ik dat ik andere mensen wil helpen. Maar eerlijk gezegd vind ik een blog over deze kant van mijn leven best moeilijk. Ik wil namelijk altijd naar het positieve kijken, naar de mogelijkheden, de leuke dingen van het leven. Met mij gaat alles altijd goed.

Niet altijd dus. Ik laat candida een hoop momenten van mijn leven verpesten.
Ik zeg bewust ‘ik laat’ want ik wil de verantwoordelijkheid bij mijzelf liggen en niet puur en alleen bij de candida. Want als ik zelf verantwoordelijkheid neem kan ik het ook veranderen. Daarbij moet ik natuurlijk oppassen dat ik niet verval in schuldgevoel en de angst dat ik niet in staat ben om het tij te keren en in de ban van suiker zal blijven.

Symptomen waar ik last van heb

Ok, moment of truth. Symptomen waar ik last van heb en die ik toeschrijf aan candida:

– snibbig, kortaf in reacties, negatief, heel snel geïrriteerd
– heel veel trek in zoetigheid (op zwakste momenten zelfs stiekem zoetigheid bij anderen uit de kast trekken)
– moe, moe, moe
– slecht geheugen
– slechte concentratie, gebrek aan concentratievermogen
– heel snel en vaak spierpijn (op dit moment heel veel rugpijn)
– besluiteloosheid (enorm punt bij mij, ik wil wel heel veel dingen maar iets besluiten, ho maar)
– buikpijn en de ene keer constipatie, andere keer diarree
– opgezette buik na het eten
– jeuk, jeuk, jeuk
– libidoverlies
– huilbuien en angstaanvallen (denk maar niet dat ik dan nog naar buiten ga. Te bizar voor woorden, maar die buien komen dus voor!)
– koude handen en voeten, niet warm te krijgen.
– kalknagels
– wisselende stemmingen
– snel oplopen van blauwe plekken (mijn vriend snapt er niks van hoe snel en vaak ik blauwe plekken krijg)
– droge mond of keel (pijn bij slikken)
– slechte adem
– onaangename lichaamsgeur (vind ik zelf dan)
– heel vaak naar het toilet moeten (aandrang tot urineren)
– branderige of tranende ogen

Wat een lijst hè! Als ik dit zo zou lezen bij een ander zou ik denken, die is niet goed hoor! Maar bij mezelf, ach ja, als je er maar lang genoeg mee doorloopt dan went het wel. Zou je zeggen. Ik ben er nu dus echt klaar mee. Morgen begint mijn gevecht. Als afscheid stop ik nog een hele foute Sultana in mijn mond. Troep is het, maar o, o, o wat kauwt het lekker weg.

It’s time to face the truth

Mijn eettafel is bezaaid met kookboeken en eettabellen, alles wat ik de afgelopen jaren aan informatie over voeding bij elkaar heb verzameld via orthomoleculair therapeuten die ik heb bezocht, internet en boekenwinkels. It’s time to face the truth. Zo voelt het echt. Ik wil mijn leven terug en het leven ten volste leven en benutten. Want ja, ik heb veel potentie, maar nee, er komt nu niets uit mijn handen. Het wordt tijd om wakker te worden, echt wakker te worden.

Deze blog schrijf ik om mijn gedachten te ordenen, informatie bij elkaar te krijgen, recepten op te zetten en om uiteindelijk dus als naslagwerk te gebruiken voor mijzelf en mijn vrienden en familie (ter inspiratie voor hun kookkunsten).